અંધકારમાંથી પ્રકાશ તરફ લઈ જાય એ શિક્ષક, મુશ્કેલીઓ સામે અડગ હિમાલય બનીને ઉભા રહેવાની હિંમત આપે એ શિક્ષક, એક જાગૃત નાગરીક બનાવીને સમાજ અને રાષ્ટ્રની સેવા કરવાનું બીજ રોપે એ શિક્ષક, અગરબત્તીની જેમ સ્વને બાળીને અન્યના જીવનમાં સુવાસ પ્રસરાવવાની પ્રેરણા પુરી પાડે એ શિક્ષક…આજે આપણે એવા જ શિક્ષક વિશે વાત કરીશું જેમણે “સેવા પરમો ધર્મ”ના સુત્રને સાર્થક કરીને અતિ પછાત અને ગરીબ પરીવારના બાળકોના જીવનમાં શિક્ષણના બીજ રોપીને તેમના ઉજ્જવળ ભવિષ્યનું ઘડતર કરી રહ્યા છે. વાત છે રાજકોટ શહેરના લલુડી વોકળી વિસ્તારમાં વિકાસ વિદ્યાલય ચલાવતાં શિક્ષિકા મિતલબહેન ગોહેલની. મિતલબહેને જરૂરિયાતમંદ બાળકો માટેના શિક્ષણના સેવાયજ્ઞ વિશે વાત કરતાં જણાવ્યું હતું કે, શ્રમિક અને આર્થિક રીતે નબળા વર્ગના પરિવારનું એકપણ બાળક શિક્ષણથી વંચિત ન રહે અને યોગ્ય માર્ગદર્શનના અભાવે વિદ્યાર્થી જીવનમાં પાછળ ન રહી જાય તે હેતુસર મારા પિતાશ્રી ગિરઘરભાઈએ કોઈપણ પ્રકારની ફી લીધા વિના ટ્યુશન કલાસ થકી શિક્ષણનો સેવાયજ્ઞ શરૂ કર્યો હતો. પિતાશ્રીએ બાળકોના ઉજ્જવળ ભવિષ્ય માટે શિક્ષણના સેવાયજ્ઞને આગળ ધપાવતાં સરકારની માન્યતા મેળવીને વર્ષ ૨૦૦૧માં વિકાસ વિદ્યાલયની શરૂઆત કરી હતી. આજે શિક્ષણના આ સેવાયજ્ઞને ૨૪ વર્ષ થયા છે. વર્ષ ૨૦૦૬માં પિતાના મૃત્યુ બાદ પણ પિતાના ગરીબ બાળકોને શિક્ષણ આપવાના સ્વપ્નને જીવંત રાખતાં શ્રી મિતલબહેને જણાવ્યું હતું કે, અમારી શાળામાં લલુડી વોકળી, જિલ્લા ગાર્ડન, સ્લમ ક્વાર્ટર, કેવડાવાળી વગેરે વિસ્તારોમાં થી બાળકો આવતા હોય છે.